1 

Μανα τα σωθικά σου αίμα πόνος, κραυγή

για τα παιδιά τα αιματοβαμμένα.

Μάνα κλάψε, να βρούμε νερό από τα δάκρυα.

2

Μάνα γη, ελευθερώσου!

Το χώμα σου το ιερό

φωνάζει το όνομά σου.(Γ.Κ)

3

μια κραυγη για δικαιοσυνη και ελευθερια / μαζι , στους δρομους του πλανητη / για τα ξυπολυτα παιδια με τις σφεντονες /για τα νεκρα κοριτσια / για τα αδελφια μας .(Χ.Φρ.)

4

«Δώστε μου πίσω την πατριδα μου,

Το χώμα που ανθίζουν ματωμένα λουλούδια 

Το χώμα που σκεπάζει γελαστά παιδιά» ( Ε. Ψ)

5

Ελευθερία και Πατρίδα γυρεύω

στα δικά μου τα χώματα

π '  ορίσατε να ξεδιψούν

 με το αίμα των παιδιών μου....(Φ.Μ)

6

Σε μια στενή λουρίδα γης οτι απέμεινε απο σένα πατρίδα

Ποτισμένη με άδικο αίμα και δάκρυα

Μας σκοτώνουν χρόνια τώρα

Στον αγώνα για την λευτεριά με μια σφεντόνα

 Μας βαπτίζουν τρομοκράτες

 Φωνάξτε μαζί μας σαν άνθρωποι 

 Λευτεριά στην Παλαιστίνη (Γ.Χρ)

7

Η ψυχή μου κλαίει 

Τα μάτια μου κλείνουν από τον τρόμο

Χέρια ματωμένα που ψάχνουν άλλα για να κρατηθούν

Θέλουμε την γη μας

Η σιωπή μας 

Οι ανάσες τους ( Ζ.Φ)

8

Αυτήν που φέρνει τον ήλιο στη ζωή των άλλων, ξέρεις πως την λένε;

Την λένε ηλιαχτίδα (,Χ.ΤΣ)

9

Βουβή κραυγή τα δάκρυα

το βλέμμα αυλακώνουν

Τη στέρφα γη απ' τη φωτιά ποτίζουν

Αργά τα βήματα, τα ερείπια οργώνουν

Μη με κοιτάς

Μη μου μιλάς

Μόνο άπλωσε το χέρι

Δώσε μου χάδι και ψωμί

Γίνε φωνή

Γίνε οργή

Γίνε σωσμός στο άδικο

Που ο πόλεμος έχει φέρει

Γίνε αδερφός και σύντροφος

Μέχρι να ρθει η ειρήνη (Τ.Tr)

10

Μου ζητάς στίχο να γράψω;

 Τα ματια μου μάτωσαν απ'τις εικόνες.

Το στόμα μου έγραψα στην θέα των νεκρών παιδιων.

Δεν βρίσκω λογια να ταιριάξω.

Τίνος θέση να πάρω όταν βλέπω νεκρά παιδιά αδερφέ μου.

Μόνο .....που ντρέπομαι(Γρ.Ζ)

11

Μια γυναίκα με τα μάτια της κενά

με τα χέρια ματωμένα, τα προτάσσει αδειανά

της στερήσανε τα πάντα, της σκοτώσαν τα παιδιά, κι όμως στέκεται ακόμα

και σιγά μονολογά:

"Παλαιστίνη τ'όνομά μου 

και ζητώ Δικαιοσύνη

και ζητώ Ελευθερία 

Οχι μίσος και φωτιά..."

Ε.Α.

12

Τους κόψανε για μέρες το νερό

Μα κείνοι ξάπλωσαν στην πέτρα. 

Μόνο το σάλιο κι ο καπνός για τις πληγές, 

Όπλα η πέτρα και η σφεντόνα.

Ο Γολιάθ ετούτος τ' άστρο του Δαυίδ βαστά, 

Κι έχει πάλι το άδικο σημαία. 

Ως πότε θα παλεύει μοναχός του ο Δαβίδ;

Ως πότε θα ματώνει μοναχός του; (Ιώ. Κ.)

13

Θέλω δω, στον Ιοδράνη

να ξεπλένω την ψυχή μου

τους προγόνους να θυμάμαι

και να τους μοιρολογώ.

Τα παιδιά σου που 'χουν ζήσει

και δεν τα 'χουν μακελέψει

να βαφτίζω στον αφρό του

και να τα ξομολογώ.

Εσύ, δόλια Παλαιστίνη

με το αίμα, ως τα μάτια

όσο έχεις συ πονέσει

δεν επόνεσε κανείς. ( Π.Αθ.Τ)

14

Κι οταν ανθισαν οι κερασιες δε χαρισαμε ουτε ενα χαμογελο στην Ανοιξη ,γιατι ειχαμε ξεπερασει το αυριο ,και κοιταζαμε μονο το χθες.Εγω δε θαθελα να χασω ουτε μια πληγη. (Α.Μ)

|Άγνωστοι μεταξύ μας γράψαμε αυτό. Προσθέσαμε ο καθένας λίγες μας λέξεις, μια στροφή. Ως ένδειξη αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. Το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Να μιλήσουμε. |