όταν ταξιδεύω με πιάνει μια θλιβερότητα
μετράω τα εκκλησάκια στο πλάι του δρόμου και επαναλαμβάνω πολλές φορές στο μυαλό μου τις ταμπέλες που περνάνε από δίπλα μέχρι να χάσουν οι λέξεις το νόημά τους εντελώς
δε μου αρέσει να ταξιδεύω γιατί είμαι τεμπέλα και ξεβολεύομαι αλλά την ίδια ώρα ψοφάω να κάθομαι στο παράθυρο και να προσθέτω τους αριθμούς των πινακίδων που προσπερνάω μέχρι να πετύχω το γράμμα σου
"η ζώνη σώζει ζωές"
"προσοχή, εργοτάξιο"
"διόδια στα 600 μέτρα"
το ράδιο παίζει ελαφρολαϊκά και διαφημίσεις
"ελαφρολαϊκά" τι μίζερη λέξη
θα την πω στο μυαλό μου πολλές φορές να την εξαφανίσω
"φοβάμαι"
"φοβάμαι"
"φοβάμαι

 Βάσω Χριστοδούλου (από τον λογαριασμό της στο facebook)

 

|Η Βάσω Χριστοδούλου γεννήθηκε στα Τρίκαλα. Σπούδασε κλασική φιλολογία. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Η πρώτη με τον τίτλο "60 αποχρώσεις του μαύρου σε φόντο λευκό", εκδόσεις Λογείον (2012), η δεύτερη με το όνομα "Sati", εκδόσεις Κύμα (2019) και τον Μάη του 2023 από τις εκδόσεις ΚΑΖΑΝΑΚΙ το "Κάνε με". Ποίηματά της έχουν δημοσιευθεί σε διαδικτυακά περιοδικά και ιστολόγια καθώς και πέντε από την πρώτη της ποιητική συλλογή έχουν μεταφραστεί στα ιταλικά.|

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1. Η ζωή στην αγέλη «Εγώ είμαι εδώ από αγάπη. Μη με φάτε…». Τους είπα. «Έτσι θα είσαι δικός μας. Αν σε φάμε. Έτσι αγαπάμε». Μού είπαν. «Να με φάτε με τρυφερότητα τότε…». Ψιθύρισα. «Μη σε νοιάζει. Η πρώτη δαγκωνιά πονάει. Μετά συνηθίζεις. Και δεν αισθάνεσαι. Τίποτα».   2. Εσείς που με βλέπετε έτσι κατάλευκο Αγνοείτε πόσες χλωρίνες έχω πιει Για να διατηρήσω την λευκότητά μου. Και ανεμίζω στα σκοινιά τού κόσμου Πιασμένος με ένα κόκκινο μανταλάκι στον Σβέρκο Διάφανος σαν σύννεφο Αλλά με καμμένα εντόσθια. Αφόρητο το άνευ νοήματος που φέρω. Το πλένω μόνος μου στο χέρι το βράδυ. Το βρίσκω στεγνό το πρωί. Το ξαναφορώ. 3. Όταν δίνω το χέρι μου σε μια γνωριμία, δεν υπολογίζω ότι ο άλλος ζυγίζει – το βάρος του σε κρέας. Ότι ψάχνει – την ανταλλακτική του αξία στην αγορά. Ότι ψαύει – τον βαθμό ευγενείας του δέρματος, για να το κάνει γάντια για το χειμώνα του. Όταν δίνω το χέρι μου – εμένα δίνω. Όταν μου δίνουν το δικό τους – έχω την πιθανότητα να μου έχουν δώσει τον κόσμο ολόκληρο. Δεν είναι απλό π
Διαβάστε περισσότερα
 1  Μανα τα σωθικά σου αίμα πόνος, κραυγή για τα παιδιά τα αιματοβαμμένα. Μάνα κλάψε, να βρούμε νερό από τα δάκρυα. 2 Μάνα γη, ελευθερώσου! Το χώμα σου το ιερό φωνάζει το όνομά σου.(Γ.Κ) 3 μια κραυγη για δικαιοσυνη και ελευθερια / μαζι , στους δρομους του πλανητη / για τα ξυπολυτα παιδια με τις σφεντονες /για τα νεκρα κοριτσια / για τα αδελφια μας .(Χ.Φρ.) 4 «Δώστε μου πίσω την πατριδα μου, Το χώμα που ανθίζουν ματωμένα λουλούδια  Το χώμα που σκεπάζει γελαστά παιδιά» ( Ε. Ψ) 5 Ελευθερία και Πατρίδα γυρεύω στα δικά μου τα χώματα π '  ορίσατε να ξεδιψούν  με το αίμα των παιδιών μου....(Φ.Μ) 6 Σε μια στενή λουρίδα γης οτι απέμεινε απο σένα πατρίδα Ποτισμένη με άδικο αίμα και δάκρυα Μας σκοτώνουν χρόνια τώρα Στον αγώνα για την λευτεριά με μια σφεντόνα  Μας βαπτίζουν τρομοκράτες  Φωνάξτε μαζί μας σαν άνθρωποι   Λευτεριά στην Παλαιστίνη (Γ.Χρ) 7 Η ψυχή μου κλαίει  Τα μάτια μου κλείνουν από τον τρόμο Χέρια ματωμένα που ψάχνουν άλλα για να κρατηθούν Θέλουμε την γη μας Η σιωπή μας  Οι ανάσε
Διαβάστε περισσότερα
Ένας αρκεί  Ένα ποίημα είσαι. Πολλοί θα σε διαβάσουν. Λίγοι θα σε καταλάβουν. Ένας θα σε νιώσει. Ένας αρκεί. Ίσως για αυτόν να έχεις γραφτεί.  | Καλλιόπη Μπαγουλή- Στάσου λίγο,  Εκδόσεις Ελκυστής (2021)| Η Καλλιόπη Μπαγουλή  γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε και ζει στην Πάτρα.  Το 2021 η συμμετοχή της σε ποιητικό διαγωνισμό Χαϊκού συμπεριλήφθηκε μαζί με τα άλλα προκριθέντα ποιήματα σε συλλογική έκδοση.  Το «Στάσου λίγο» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή. Εκτός από την ποίηση αγαπά το tango. 
Διαβάστε περισσότερα