Χρίστος Λάσκαρης


1. 

Έρχεται ο θάνατος 


Έρχεται ο θάνατος και κάθεται δίπλα μου,

τελευταία

όλο και πιο συχνά έρχεται

και κάθεται δίπλα μου


κάθεται αμίλητος,

με το χέρι του

πάνω στο γόνατό μου.


2.

Θα μιλήσω γι’ αυτούς 


Θα μιλήσω γι’ αυτούς

που δεν εγνώρισαν ποτέ τον έρωτα,

για όλους όσους πλάγιαζαν

το βράδυ μ’ έναν ίσκιο,

που ένα φιλί

δε δρόσισε τον ύπνο τους,

δεν έσταξε στο στήθος τους

κανένας λόγος,


μόνο μια γεύση ερημιάς,

στα χείλη τους.


Γι’ αυτούς θα πω,

που έζησαν σαν τις φρυγμένες στέρνες,

ολάκερη ζωή.


3. 

Μοναχικοί ταξιδιώτες 


Άνθρωποι που ταξιδεύουν μόνοι:

κατά κανόνα σιωπηλοί,

πιάνοντας θέση σε παράθυρο.

Δεν έχουνε αποσκευές,

δεν έχουνε κανέναν να τους περιμένει.

Συνέχεια κοιτάζουν έξω.

Αν κάποιος τους ρωτήσει που πηγαίνουνε,

μοιάζουν σα να ‘ρχονται από μακριά.

σαν να μην έχουν καταλάβει την ερώτηση.


4.

Οι εραστές της νύχτας 


Τη νύχτα όχι

δε θα μας την πάρουν,

δεν θα μας την πάρουνε,

αγαπημένη.


Με τα κορμιά τους,

όλο και πιο πολλοί

θα την υπερασπίζουν εραστές.


5.

Τον έρωτα τον ζει

μες στα ποιήματα


μα αν τον ρωτήσετε


θα ’θελε και αυτός

να τον ζούσε στο κρεβάτι.


6. 

Το παιδί 


Όταν καμιά φορά γυρίσω πίσω και κοιτάξω

μες στο μακρύ δρόμο,

πάντα στο βάθος βλέπω

ένα παιδί.


Τροφοδοτεί με τα λυπημένα μάτια του

τα ποιήματά μου.


7. 

ΣΥΜΦΟΡΑ 


Εκείνη

μες στο λευκό της φόρεμα

φάνταζε σα θεά

κι αυτός όλος μελαγχολία 

να μένει αργός να την κοιτάει.


Η συμφορά

ήρθε με το πρώτο άγγιγμα. 


8. 

Αλίμονο σου


Αλίμονό σου

αν καταντήσει ἡ ποίησή σου

μιά γυναικούλα με συνήθειες·


αν κουραστεί


αν πάψει μέσα της η ερωμένη.


9.

Στο τσίρκο


Δεν άντεξε τη μοναξιά του ποιητή.

Προσχώρησε κι αυτός

στο τσίρκο.


10.

ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙ' ΑΓΑΠΗ


Ποιος μίλησε γι' αγάπη.

Απλώς,

να με ανέχεσαι·

καμιά φορά

να με φωνάζεις στο κρεβάτι.


|Ο Χρίστος Λάσκαρης γεννήθηκε στο Χάβαρι Ηλείας και έζησε στην Πάτρα. Αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης και εργάστηκε στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων Δήμου Πατρών. Το 2007 βραβεύτηκε με το διεθνές Βραβείο ποίησης Καβάφη από το Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής παράδοσης Μοχάμεντ Άλι του Καΐρου. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. 

Βιβλία του: Απόγευμα προς βράδυ, έκδοση Γαβριηλίδης, Δωμάτιο για έναν, έκδοση Γαβριηλίδης, Ποιήματα (1978), έκδοση Γαβριηλίδης, Να εμποδίσεις τις σκιές (1982), έκδοση ΔιαγώνιοςΝα τελειώνουμε (1986), έκδοση Διαγώνιος, Σύντομο βιογραφικό (1991), έκδοση Διαγώνιος, Ποιήματα (1995), έκδοση Μπιλιέτο, Τέλος προγράμματος (1997), έκδοση Μπιλιέτο| (πληροφορίες από το διαδίκτυο)

 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1. Η ζωή στην αγέλη «Εγώ είμαι εδώ από αγάπη. Μη με φάτε…». Τους είπα. «Έτσι θα είσαι δικός μας. Αν σε φάμε. Έτσι αγαπάμε». Μού είπαν. «Να με φάτε με τρυφερότητα τότε…». Ψιθύρισα. «Μη σε νοιάζει. Η πρώτη δαγκωνιά πονάει. Μετά συνηθίζεις. Και δεν αισθάνεσαι. Τίποτα».   2. Εσείς που με βλέπετε έτσι κατάλευκο Αγνοείτε πόσες χλωρίνες έχω πιει Για να διατηρήσω την λευκότητά μου. Και ανεμίζω στα σκοινιά τού κόσμου Πιασμένος με ένα κόκκινο μανταλάκι στον Σβέρκο Διάφανος σαν σύννεφο Αλλά με καμμένα εντόσθια. Αφόρητο το άνευ νοήματος που φέρω. Το πλένω μόνος μου στο χέρι το βράδυ. Το βρίσκω στεγνό το πρωί. Το ξαναφορώ. 3. Όταν δίνω το χέρι μου σε μια γνωριμία, δεν υπολογίζω ότι ο άλλος ζυγίζει – το βάρος του σε κρέας. Ότι ψάχνει – την ανταλλακτική του αξία στην αγορά. Ότι ψαύει – τον βαθμό ευγενείας του δέρματος, για να το κάνει γάντια για το χειμώνα του. Όταν δίνω το χέρι μου – εμένα δίνω. Όταν μου δίνουν το δικό τους – έχω την πιθανότητα να μου έχουν δώσει τον κόσμο ολόκληρο. Δεν είναι απλό π
Διαβάστε περισσότερα
 1  Μανα τα σωθικά σου αίμα πόνος, κραυγή για τα παιδιά τα αιματοβαμμένα. Μάνα κλάψε, να βρούμε νερό από τα δάκρυα. 2 Μάνα γη, ελευθερώσου! Το χώμα σου το ιερό φωνάζει το όνομά σου.(Γ.Κ) 3 μια κραυγη για δικαιοσυνη και ελευθερια / μαζι , στους δρομους του πλανητη / για τα ξυπολυτα παιδια με τις σφεντονες /για τα νεκρα κοριτσια / για τα αδελφια μας .(Χ.Φρ.) 4 «Δώστε μου πίσω την πατριδα μου, Το χώμα που ανθίζουν ματωμένα λουλούδια  Το χώμα που σκεπάζει γελαστά παιδιά» ( Ε. Ψ) 5 Ελευθερία και Πατρίδα γυρεύω στα δικά μου τα χώματα π '  ορίσατε να ξεδιψούν  με το αίμα των παιδιών μου....(Φ.Μ) 6 Σε μια στενή λουρίδα γης οτι απέμεινε απο σένα πατρίδα Ποτισμένη με άδικο αίμα και δάκρυα Μας σκοτώνουν χρόνια τώρα Στον αγώνα για την λευτεριά με μια σφεντόνα  Μας βαπτίζουν τρομοκράτες  Φωνάξτε μαζί μας σαν άνθρωποι   Λευτεριά στην Παλαιστίνη (Γ.Χρ) 7 Η ψυχή μου κλαίει  Τα μάτια μου κλείνουν από τον τρόμο Χέρια ματωμένα που ψάχνουν άλλα για να κρατηθούν Θέλουμε την γη μας Η σιωπή μας  Οι ανάσε
Διαβάστε περισσότερα
Ένας αρκεί  Ένα ποίημα είσαι. Πολλοί θα σε διαβάσουν. Λίγοι θα σε καταλάβουν. Ένας θα σε νιώσει. Ένας αρκεί. Ίσως για αυτόν να έχεις γραφτεί.  | Καλλιόπη Μπαγουλή- Στάσου λίγο,  Εκδόσεις Ελκυστής (2021)| Η Καλλιόπη Μπαγουλή  γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε και ζει στην Πάτρα.  Το 2021 η συμμετοχή της σε ποιητικό διαγωνισμό Χαϊκού συμπεριλήφθηκε μαζί με τα άλλα προκριθέντα ποιήματα σε συλλογική έκδοση.  Το «Στάσου λίγο» είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή. Εκτός από την ποίηση αγαπά το tango. 
Διαβάστε περισσότερα